به وقت سوم بهمن ماه نود و پنج

حادثه ی پلاسکو غمِ بزرگی بود بر دلِ ایران

اولاش امید زنده پیدا کردنشون رو داشتم زیاااااد ولی الان با گذشت هفتادو دو ساعت...پیکرشونم پیدا نکردن...

اونا تو اوج مظلومیت شهید شدن...این خیلی دردناکه

آتش نشانا حقوق خوبی ندارن حتی سختی کارم بهشون تعلق نمیگیره... تقریبا همشونم از قشر ضعیف جامعه هستن

فکر اینکه اونا با وجود همه ی دغدغه ها ... خالصانه جونشونو میذارن واسه مردمشون ... آتیشم میزنه واقعا

فکر اینکه بودجه ی کشور خرج خیلی مسائل حاشیه ای میشه (ربطی به این دولت و... نداره سالهاست این اتفاق میفته) و برای تکمیل و نوسازی تجهیزات ایمنیمون پول نداریم...تاوانشو یه سری آتش نشان بی گناه باید پس بدن...آزارم میده

فکر اینکه جوون بودن ...

فکر اینکه تو اون فشار و دما چطور نفسای آخرشونو کشیدن

واقعا داغتون تا مغز استخونمونو سوزوند...

مشکل ما ایرانیا بی مسئولیتی و بی اخلاقیه و هر دوش جامعه مردن دیگه زنده هم نخواهد شد

ای کاش همه مسئولیتشونو درست انجام میدادن

هیچکدوم از این حادثه های تلخ رخ نمیداد یا خوب مدیریت میشد